Ego - ist

Μην μου συντηρείς άλλο τις αυταπάτες μου·

μεγαλώσαμε

δεν είναι απαραίτητα παραίτηση η σιωπή

ούτε ένδειξη εσωστρέφειας

ούτε καν προσωπική παραξενιά.

ούτε παιδικά καμώματα και καθυστερημένα εφηβικά απωθημένα

Εγωισμός, μπορεί

και ξεκαθάρισμα λογαριασμών

που με στρίμωξαν οι σκιές μου

και με έχουν στην γωνία

και δεν μπορώ να ανασάνω πια

Να ξεφορτωθώ από πάνω μου και από μέσα μου·

αυτό θέλω

Από εκεί που με έχω αγκιστρώσει,

εκεί που συστρέφομαι και ουρλιάζω

και γυρίζω μέσα έξω τα σωθικά μου

Να ξεφύγω

Από εκεί που με κατανάλωσα

με φρέσκο ακόμη το αίμα μου και τις φλέβες παλλόμενες

Να αναρρώσω

Με κατανάλωσα γρήγορα και αμάσητο, βιαστικά

Τώρα με χωνεύω αργά

μα μου έχω κάτσει βαρύς τελευταία

Αλλοιώθηκαν και τα γαστριμαργικά  αισθητήρια·

και η γκουρμέ αισθητική που ήταν πάντα αχρείαστη

σε όσους αγκαλιάζουν τις οδύνες τους για πρωινό

Με ρεύομαι και μου μυρίζω πτωμαΐνη

Σώζω κάπως τα προσχήματα που δεν με γουστάρω

απλά με ανέχομαι

Όχι άλλη φορμόλη όμως για μένα, ευχαριστώ

Θα βιώσω την αποσύνθεσή μου μέχρι τέλους

έστω και στο ημίφως

κι αν δεν έχει εύκολη έξοδο, αδιάφορο

βαρέθηκα στην αναμονή για ένα φως αναμμένο

Αν σου λείψω, ψάξε με

Αν αξίζω κάτι να βρεις πάνω μου, θα το βρεις

Αν δεν δεις κάτι, προχώρα

Άλλωστε ποτέ δεν ήμουν κάτι άλλο από αυτό που έγινα· εγωιστής

να θέλω να έχω δίκιο που νοιάζομαι.

και να βγαίνω λάθος την ίδια στιγμή

και να μην το παραδέχομαι

και πάλι από την αρχή

έστω και με άλλον τρόπο

Ξέχασέ με ή ενσωμάτωσέ με

Μην με αγνοήσεις μονάχα

Άφησέ μου την ελπίδα και σου χαρίζω τον εγωισμό μου· μεταχειρισμένο έστω

                                          … κι όσα μαζί δεν ζούμε δεν υπάρχουν …

---------------------------------------------------------------------------------------------------


Μουσική υπόκρουση:

Pink Floyd - Sorrow

The sweet smell of a great sorrow lies over the land

Plumes of smoke rise and merge into the leaden sky:

A man lies and dreams of green fields and rivers,

But awakes to a morning with no reason for waking

He's haunted by the memory of a lost paradise

In his youth or a dream, he can't be precise

He's chained forever to a world that's departed

It's not enough, it's not enough

His blood has frozen & curdled with fright

His knees have trembled & given way in the night

His hand has weakened at the moment of truth

His step has faltered

One world, one soul

Time pass, the river rolls

And he talks to the river of lost love and dedication

And silent replies that swirl invitation

Flow dark and troubled to an oily sea

A grim intimation of what is to be

There's an unceasing wind that blows through this
night

And there's dust in my eyes, that blinds my sight

And silence that speaks so much louder that words,

Of promises broken