Encore

Έμαθα να προσανατολίζομαι νωρίς

να ξέρω τουλάχιστον πως δεν ξαναγυρίζω πίσω

χρήσιμο για τις φορές που χάνομαι

που αρπάζουν το λαρύγγι οι δρόμοι οι ύποπτοι

εκείνοι που μετρούν τις ανθρώπινες σκιές

στα οικεία κτήρια και στα παλιά μετρημένα δέντρα

και ντύνουν μέταλλο τις στιγμές

να αντέξουν

Βλέπω ρημαγμένα ορόσημα να αποσύρονται ένα-ένα

κι όσα θολώματα ακόμη υπάρχουν, βαπτισμένα αλκοόλ

στο πέρασμα των καιρών λιώνουν με πάγο πολυκαιρισμένο

με δακτυλιές στο περιθώριο και φλουταρισμένες εμφανίσεις

σε χαρτί Agfa το φτηνό

Στην ανατριχίλα, παβλοφικά χαμηλώνει το βλέμμα

μια τρύπια κουβέρτα πίκρες 
        κάνει τον αέρα στον ύπνο μου να λυσσομανάει

και ένα ξέπνοο γαμώτο από ξεβαμμένα τζιν

ίδιες ακόμη συγχορδίες ράβουν πάνω στα ανοίγματα

να μοιάζουν ίδια όσα τρίβονται στην άκρη του μυαλού

Δεν είναι όμως τα δικά μας πια

Σκούριασαν οι 09 στην θήκη, τρίζουν τα χρόνια πάνω τους

τα τάστα φαγωμένα και κάτι πένες στο τσεπάκι ορφανές

λειώσανε οι σόλες μας πάνω κάτω

Πανεπιστημίου, Σόλωνος, Ρούσβελτ, Κύπρου

κάτι ψυχές μασουλάνε υπολείμματα υποσχέσεων σε πεθαμένους

συνθήματα ξεθωριασμένα στα μάτια, στις πλατείες και στις πλάτες των φίλων

που δεν έμειναν

                                                                                                                Για μια τελευταία εμφάνιση