Όταν τυχαίνει και σε ξαναβλέπω
-όλο και πιο σπάνια, όλο και λιγότερο-
ίδια επιλέγεις θέση στα άδεια έδρανα
μονάχος και στην πέμπτη σειρά
στέκεσαι αμίλητος στο μεταίχμιο
να βλέπεις που φτάνει η σκιά σου
όσο κοντά για μια επίφαση επαφής
κι όσο απόμακρα βρίσκει ανάσα ο ρυθμός σου
Κι όλα τελικά, γίνονται μια ανάσα ακόμη
Στέρεψαν τα σταυροδρόμια πια•
ολάκερες φυτείες οι καπνοί σου και μια θάλασσα πιωμένη τα ίσως
κι αν σκάνε ακόμη τα βράχια πάνω τους
σκελετούς ξεβράζουν κι αγέννητες πιθανότητες
βογκώντας απώλειες και αιμάτινα αντίο
κι όλα τα τρένα στο πουθενά
εκείνα που ανέβηκες και τα άλλα που δεν πρόλαβες
σφυρίζουν στο κεφάλι σου καπνό που ξεμακραίνει
κι οι ράγες σβήνουν ατέλειωτες
Δεν έχουν μείνει άλλα όνειρα πίσω αδερφέ
Μην κοιτάς πια
μόνο σκόνη
Γύρισα δυό φορές το κλειδί
χάιδεψα την μισοδιαλυμένη εξώπορτα
πότισα τα σκαλοπάτια αλμύρα
Φτάνει.
Χαμογέλα και πάρε βαθιά την ανάσα.
Πάμε να φάμε τα μούτρα μας στο μετά...
-----------------------------------------------------------------------
Μουσική υπόκρουση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου