Λύσσα

Δεν μιλώ πολύ πια

Δεν έχω ούτε καν λίγο περισσευούμενο βλέμμα να ρίξω

Δεν γράφω σχεδόν τίποτα

Με τόσα πολλά έξω και τίποτα μέσα, τι να βγει;

Νοιώθω την ράχη μου να κυρτώνει όλο και πιο άγρια

Οι τρίχες στον σβέρκο όρθιες

Παγωμένες

Τα μάτια πολυεστιακά πολυβόλα

Γαζώνω ότι υπάρχει

Απέναντι και γύρω. Και πίσω

Και δίπλα. Ειδικά δίπλα

και μέσα

Αυξάνουν οι τσακισμένοι

σωρός απομεινάρια

κι ούτε ένα αχ δεν βγάζουν

Έχουν βγει παγανιά σκυλάνθρωποι κι αλυχτούν

με τον πανικό κοστούμι και τα αυτιά κατεβασμένα

Με μυρίζουν και γρυλλίζουν

Τους γρυλλίζω κι εγώ. Πληγωνόμαστε με μανία

Γύρω γύρω όλοι με τα σάλια αιμάτινη λίμνη στο πάτωμα

Κοχλάζει μπλαβί αίμα στις πληγές

Άρρωστο.  Άρρωστοι.

Μαζεύονται μύγες, ύαινες κι όλα τα πτωματοφάγα

Ότι πάρω μαζί και ότι κόψω

Δεν υπάρχει παράδοση

Μόνο λύσσα