Έμαθα να προσανατολίζομαι νωρίς
να ξέρω τουλάχιστον πως δεν ξαναγυρίζω πίσω
χρήσιμο για τις φορές που χάνομαι
που αρπάζουν το λαρύγγι οι δρόμοι
οι ύποπτοι
εκείνοι που μετρούν τις
ανθρώπινες σκιές
στα οικεία
κτήρια και στα παλιά μετρημένα δέντρα
και ντύνουν μέταλλο
τις στιγμές
να αντέξουν
Βλέπω ρημαγμένα ορόσημα να αποσύρονται ένα-ένα
κι όσα θολώματα ακόμη υπάρχουν, βαπτισμένα αλκοόλ
στο πέρασμα
των καιρών λιώνουν με πάγο πολυκαιρισμένο
με δακτυλιές
στο περιθώριο και φλουταρισμένες εμφανίσεις
σε χαρτί Agfa το
φτηνό
Στην ανατριχίλα, παβλοφικά χαμηλώνει το βλέμμα
μια τρύπια κουβέρτα πίκρες
κάνει τον αέρα στον ύπνο μου να λυσσομανάει
κάνει τον αέρα στον ύπνο μου να λυσσομανάει
και ένα ξέπνοο
γαμώτο από ξεβαμμένα τζιν
ίδιες ακόμη συγχορδίες ράβουν πάνω στα ανοίγματα
να μοιάζουν ίδια όσα τρίβονται στην άκρη του μυαλού
Δεν είναι
όμως τα δικά μας πια
Σκούριασαν οι 09 στην θήκη, τρίζουν τα χρόνια πάνω τους
τα τάστα φαγωμένα και κάτι πένες
στο τσεπάκι ορφανές
λειώσανε οι σόλες μας
πάνω κάτω
Πανεπιστημίου,
Σόλωνος, Ρούσβελτ, Κύπρου
κάτι ψυχές μασουλάνε υπολείμματα υποσχέσεων σε πεθαμένους
συνθήματα ξεθωριασμένα στα μάτια,
στις πλατείες και στις πλάτες των φίλων
που δεν έμειναν
Για μια
τελευταία εμφάνιση
Σε χαίρομαι φίλε μυ Σπύρο, όταν βαφτίζεις τις σκιές με ονόματα, κι όταν χτενίζεις τα υπαρκτά κι αόρατα. Υποκλίνομαι και θέλω να το πω...μαθαίνω από σένα φίλε μου. Να΄σαι καλά !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚνάκαλος
Δηλώνω αθώος (όσο αθώος μπορεί κανείς να είναι), έτσι μου σκάνε στα μούτρα, έτσι βγαίνουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικά τους τα ονόματα, απλή καταγραφή κάνω
Να είσαι καλά Χρήστο