Ασκήσεις βλέμματος

Τα κινέζικα μαγαζιά με τα πολύχρωμα ρούχα.
Τα υποκαταστήματα για μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό.
Η απίστευτης ομορφιάς εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Πειραιώς.
Οι μικροί δρόμοι με τα ετοιμόρροπα και εγκαταλελειμμένα αρχοντικά, δίπλα από τον Κεραμεικό
Το παρκάκι που μοιράζεται το συσσίτιο για τους άστεγους.
Τα καταστήματα φτηνής κινητής τηλεφωνίας και ακριβών ανθρώπινων ψευδαισθήσεων.
Η θλίψη στα μάτια εκείνων που στρίβουν στην Σωκράτους.
Οι πρώην φιλικές φιγούρες που κάνουν αναστροφή στο φανάρι μην τυχόν και αναγκαστούν και ξεπεθάνουν χαιρετώντας σε.
Τα κλειστά πια μικρά καφέ γύρω στην πλατεία Καρύτση με κάτι παλιές αφισούλες για συναυλίες που ποτέ δεν πήγες.
Τα σαββατιάτικα ρεμπέτικα πίσω από τον διπλανό Αϊ Γιώργη, δίπλα στον Μωβ Σκίουρο.
Το πλαϊνό φως στα παγκάκια της Κλαυθμώνος και στην αλέα δίπλα από την Στοά του Βιβλίου.
Ο μοναχικός πλανόδιος μουσικός που έπαιζε ούτι στην Κοραή και προσπαθούσε να τρυπήσει τις πλάκες του πεζοδρομίου με το βλέμμα του.
Τα ελαφρώς νοσταλγικά χαμόγελα και ο χαιρετισμός από το απέναντι πεζοδρόμιο με σηκωμένη την σφιγμένη αριστερή γροθιά για χαιρετισμό.
Το άγνωστο πιτσιρίκι στο καρότσι που χαμογελώντας σου πιάνει το χέρι στο φανάρι της Παλαιάς Βουλής.

Ένας πανέμορφος γαλάζιος ουρανός με όλα τα τυχαία συντρόφους. Από παλιά.
Μια αταίριαστη γαλήνη όταν ξαναμαθαίνεις να βλέπεις.
Όπως εκείνα τα μυστηριώδη χαμόγελα των γερασμένων ναυτικών πάνω στις φουρτούνες.
Μάλλον επειδή με το φευγαλέο κοίταγμα πάντα ελάχιστα ζούσαμε.