Στις λέξεις και παντού

Λέω να γράψω ένα βιβλίο για τις ανάσες κάποτε. Για εκείνες τις ασυναίσθητες και μηχανικές κινήσεις που κάνουμε από την στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι που δεν θα έχουμε πια. 

Να καταγράψω το νόημα που φωλιάζει στο κενό ανάμεσα στις λέξεις λέω 

Να το τυπώσω και να το μοιράζω δωρεάν σε φίλους, σε άστεγους, σε απολυμένους, σε πρεζάκια, σε αλκοολικούς, σε μικροαπατεώνες, σε απελπισμένους. Σίγουρα σε μοναχικούς και εγκαταλελειμμένους . 

Σε όσους έχουν ξεχαστεί και όσους έχουν χαθεί τουλάχιστον μια φορά. 

Σε εκείνους που δεν επέστρεψαν ποτέ κι όλη τους η ζωή ήταν ένα φευγιό. Από όλα

Να μιλήσω για εκείνη την απειροελάχιστη στιγμή που παίρνει ανάσα ο αναγνώστης, όταν ενεργοποιούνται εκείνα τα κέντρα της κατανόησης, της κριτικής, του ονείρου και της πραγματικότητας των αισθήσεων. Σαν πλάνο δρομέα αντοχής που ακουμπά για μια στιγμή μονάχα στην σκιά ενός δέντρου λαχανιασμένος να πάρει βαθιά ανάσα. 

Και μετά ξαναρχίζει να φεύγει

Κάποιος θα πρέπει επιτέλους να πει κάτι για τα κενά ανάμεσα σε οτιδήποτε, που κανένας δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Που πάντα το μάτι και η αντίληψη προσπερνούν βιαστικά, τα θεωρούν δεδομένα και συνεχίζουν. 

Προς οπουδήποτε. Σε όλα

Κάποιος θα πρέπει να ασχοληθεί για να επαναφέρει τα αυτονόητα δηλαδή,  πως τελικά, είναι τα κενά που ορίζουν την αρχή και το τέλος των λέξεων, οριοθετούν το νόημα της πλέξης των γραμμάτων, δίνουν  μορφή  στον αιθέρα των λεξοπλασμάτων. 

Είναι τα κενά που διαμορφώνουν το πριν και το μετά.

Στις λέξεις και παντού

Να βρω κουράγιο και να κάνω αλχημείες έστω και  με δανική φόρμα από άλλους και να το φτιάξω χωρίς άλλα σημεία στίξης, πέρα από το κόμμα και την άνω τελεία. Μικρές αναπνοές κι αυτά

Σκέπτομαι μάλιστα να είναι δίτομο. 

Στο ένα θα έχει όλα τα κείμενα συνεχόμενα, χωρίς κενά και παραγράφους. 

Στο άλλο θα έχει μόνο τα κενά και τις άνω τελείες. 

Ίσως και κανένα κόμμα εδώ κι εκεί

Μπας και ξαναμάθω σωστά γραφή κι ανάγνωση

Μπας και ξαναμάθω να αναπνέω