Χαρτί και μολύβι

Μ΄ αρέσουν οι γρίφοι

Και τα παζλ

Τι κι αν η λύση τελικά είναι μια, τι κι αν οι θέσεις σε ένα παζλ είναι αυστηρά καθορισμένες

Έχω φάει ώρες, ίσως και χρόνια, να ψάχνω να βρω άλλη λύση από την ενδεδειγμένη.

Να βρω την ρωγμή στο καθιερωμένο σύστημα αλληλουχίας.

Την Κερκόπορτα της πραγματικότητας

Να μπορέσω να πω «Πάρτα ρε! Αυτό δεν το είχατε σκεφτεί!»

Εμένα ψάχνω δηλαδή, αλλά δια της πλαγίας οδού.

Τελικά, τρώω τα μούτρα μου και υποτάσσομαι στην αλήθεια που οι άλλοι έχουν ετοιμάσει από πριν.
Το άρρωστο είναι πως ευχαριστιέμαι που τα κατάφερα κιόλας.

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Κρατάω σε κάποιο σκοτεινό σημείο του μυαλού, το ενδεχόμενο να μην έχω όλα τα δεδομένα. Να μην έχω την πλήρη οπτική. Την έλλειψη γνώσης για το πώς κόβονται τα κομμάτια του παζλ. Υπολογίζω και την άγνοια για την κβαντομηχανική που όλα φαίνονται πιθανά αλλά και για την Θεωρία του Χάους, που όλα φαίνονται απίθανα

Ξέρω πως είναι αυτοπαραμύθιασμα αυτό, αλλά όπως και να το κάνεις, έχει μια παρηγοριά μέσα του.
Πικρή μεν, αλλά βολική.

Μικρές νίκες, που θρέφουν τις μεγάλες απώλειες.

Να ας πούμε, με την χάραξη ενός κύκλου.

Στον πίνακα, κάνεις κέντρο τον αγκώνα σου και τραβάς έναν σχεδόν τέλειο κύκλο με την κιμωλία. Χωρίς διαβήτη.
Τι να τους κάνεις άλλωστε τους τέλειους κύκλους;

Είναι μονότονοι και αυστηροί. Δεν διαπραγματεύονται το μέσα με το έξω. Τα ορίζουν και τέλος.

Οι στενάχωρες καταστάσεις της γραμμικότητας.

Η πιο ωραία νίκη όμως, είναι η χάραξη κύκλου ΚΑΙ κέντρου, χωρίς να σηκώσεις στιγμή το μολύβι.
Μονοκονδυλιά.

Αλλά δεν γίνεται σε πίνακα. Θέλει σελίδα χαρτιού.

Είπαμε «μικρές νίκες»

Τσακίζεις λοιπόν το χαρτί από μια γωνία του, μαρκάρεις με μια βούλα το σημείο που τελειώνει η ακμή πάνω στο κυρίως χαρτί, συνεχίζεις τραβώντας μια γραμμή πάνω στην διπλωμένη πλευρά του χαρτιού, μετά συνεχίζεις σαν να ξεκινάς να διαγράψεις κύκλο. Μόλις το μολύβι κατέβει από το δίπλωμα στην κυρίως σελίδα, ξεδιπλώνεις το τσάκισμα και ολοκληρώνεις το κύκλο σου πάνω στο κυρίως χαρτί.

Μονοκονδυλιά λοιπόν, έχεις και τον κύκλο και το κέντρο του.

Μένει μόνο η συνδετική γραμμή στο πίσω μέρος του τσακίσματος που δεν βλέπει κανείς.

Αν θέλεις περισσότερους κύκλους και κέντρα μονοκονδυλιά, υπολόγισε τα τσακίσματα που θα χρειαστούν. Τις αποστάσεις από το κέντρο σου. Και που θα τα κάνεις.

Ε, αυτή είναι η ζωή σου.

Εσύ αποφάσισες πως θα διπλώσεις το χαρτί, εσύ ορίζεις το κέντρο σου, εσύ και το πώς θα ενταχθείς στον κύκλο που χαράσσεται στο μεγάλο χαρτί

Και αυτό το χακάρισμα του γεωμετρικού αξιώματος, το ξέρεις μόνο εσύ

Και όσοι τους το δείξεις

Χαρτί και μολύβι να έχουμε μονάχα

(Επηρεασμένος και σε απάντηση της ανάρτησης του φίλου μου του Πάνου…)

http://www.artinews.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1.html