Ψηφίδες

Το ζεϊμπέκικο του γείτονα στην ταράτσα του όταν βγάζει τα περιστέρια του στον ουρανό της Νίκαιας

Το αγκάλιασμα στο μικρό πέτρινο εκκλησάκι έξω από τα σχολεία και οι λυγμοί του νεαρού εκεί που σκοτώθηκε ο φίλος του. Πιο πίσω κατάχαμα στο πεζοδρόμιο μια εξαϋλωμένη κοπέλα ολόκληρη πρησμένα μάτια

Ο  μονόλογος της γιαγιάς με την σοκολάτα στο σουπερ μάρκετ · άσε καλύτερα, την άλλη βδομάδα

Ο καταβεβλημένος παππούς στο φανάρι της Πειραιώς που ρώταγε τους σταματημένους οδηγούς αν πάει κανένας προς Μοσχάτο

Οι χιλιάδες μικρές οθόνες στα χέρια νέων ανθρώπων που μικραίνουν ψηφιακά την έτσι κι αλλιώς μικρή μας ζωή 

Ο τσιγγάνος στο φανάρι που κάθε μέρα με χαιρετά και ρωτάει αν θέλω να αγοράσω επώνυμα γυαλιά με τα ψιλά μου. Ρε  συ άστα αυτά, είσαι καλά; Βγαίνει τίποτα ή τσάμπα τραβιέσαι; Είσαι άρχοντας απαντάει και χαμογελάει. Τα λέμε αύριο

Ο τύπος με το διαλυμένο Zastava που δίνει μια σακούλα με ψωμί στην ζητιάνα, χαϊδεύει το μωρό στην αγκαλιά της και  φεύγει

Ο παππούς που χρόνια τώρα γυρνάει όλη την περιφέρεια του δήμου και καταγράφει που υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί  και που έχει ξεραμένα δέντρα

Οι τρεις ψαράδες την Δευτέρα του Πάσχα στην παραλία στο Λουτράκι που δόλωναν μοναξιά και ο τύπος που τους παρατηρούσε στην πρωινή του βόλτα για ανάσες

Η ξανθιά κοπέλα με τα μαύρα γυαλιά που κλαίει στο τιμόνι έξω από το νοσοκομείο

Ο φίλος που δεν μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες όσο η ζωή δεν τιμάει την μέρα

Το τηλεφώνημα του Δημήτρη καιρό πριν, που μου φώναζε να τα παρατήσω όλα και να πάω στο Ξυλόκαστρο να τον βοηθήσω να εξαλείψουμε τις τεκίλες από τον κόσμο

Οι μοναχικοί άνθρωποι στα παγκάκια που κοιτάζουν δυτικά

Ο Σταύρος που είναι στα ζόρια και δεν θέλει να ξέρουμε. Εμείς που δεν ξέρουμε και δεν θέλουμε να είναι σε ζόρια

Φωνάζω στους μπροστινούς που κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούν, να ανοίξουν διάδρομο γιατί η μεγαλύτερη ξεφτίλα είναι να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Δεν γυρνάει κανένας και δεν αφήνουν να προηγηθεί ο νεαρός με το αναπηρικό καρότσι .  Χαμηλόφωνα και θλιμμένα μου λέει «Μην το ψάχνεις αδερφέ πια. Τελείωσε»

Η ερημιά του δρόμου κάτω από το σπίτι και οι αποξενωμένοι γείτονες

Η παραίτηση που καραδοκεί σε κάθε νέο κλικ

Η κάμερα που δείχνει ζωντανά την πλατεία του χωριού μου