Να ξέρεις Μιχάλη

Να ξέρεις, ο Κώστας δεν μπόρεσε έρθει αν και ήθελε. Τον έχει τσακίσει ο πόνος στο ισχίο και δεν μπορεί ούτε να σταθεί, ούτε να περπατήσει χωρίς ένεση. Αλλά ζει με δανικά και κεράσματα από φίλους εδώ και μήνες οπότε δεν μπορεί να πληρώσει για να κάνει τις ενέσεις , οπότε καταλαβαίνεις.

Να ξέρεις, όταν το έμαθα είπα κι εγώ να μην έρθω, για να έχω την παλιά εικόνα. Αλλά δεν μου πήγαινε. Έστω και εκείνα τα ελάχιστα που είχα την ευκαιρία να σε ακούσω να λες κατά καιρούς, έπρεπε να μετρήσω αν αξίζανε. Κι επειδή τα έχω μετρήσει χρόνια τώρα, ξέρω ότι αξίζανε. Και ήρθα. Και σε μια ανόητη και ανεξήγητη κίνηση αφαίρεσα και την μπαταρία από το κινητό. Δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά ένιωσα πως έτσι έπρεπε. Κι όταν σε σήκωσαν μαυροκόκκινο, διαλύθηκα

Να ξέρεις, με έκανες να κατέβω στην αποθήκη και να ανοίξω τα κρυφά μου μπαούλα πάλι. Άρχισαν και ξεπηδάγανε από μέσα διάφορες παλιές ιστορίες . Και διαλύθηκα ξανά. Μερικά μάλιστα τα έχω κρατημένα στη ζελατίνα που τους είχες βάλει, τουλάχιστον μέχρι να βρω που στο διάολο έχω βάλει τα παλιά τα δικά μου. Θυμάμαι που είχες πει κάποτε ότι όποιος έχει τίποτα τέτοια από εκείνα που κυκλοφορούσαν παλιά, καλό θα είναι να τα φυλάξει κάπου, έτσι για την ιστορία

Να ξέρεις, εκτός από τα θλιμμένα πρόσωπα όσων ήρθαν για σένα, κοίταζα και μέσα στα μάτια τους εργάτες που περίμεναν υπομονετικά δίπλα από τον τάφο. Να έβλεπες ρε συ, πως κοιτάγανε τον κόσμο που σε αποχαιρετούσε. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν μάλλον γιατί όλος αυτός ο κόσμος δεν είχε ουρές και κέρατα και κόκκινα μάτια. Να δεις που τελικά αυτοί θα σοκαριστήκανε πιο πολύ από όλους μας

Να ξέρεις έκανες κόσμο να κλάψει. Κόσμο καλό, κόσμο που δεν κλαίει εύκολα. Χωρίς να το θέλεις, αλλά τελικά έτσι είναι αυτά αφού είμαστε θνητοί και πεπερασμένοι.Και έχουμε ανάγκη από σημεία αναφοράς. Και ας μην το γούσταρες, για αρκετούς ήσουν ένα τέτοιο σημείο

Φτωχύναμε κι άλλο ρε μπαγάσα που έφυγες